۴۵- جمعه
و در اسلام جمعه عید مسلمین قرار داده شده است و نماز جمعه در آن به جای نماز ظهر معین شده که اجتماع شود و در هر ده یا شهری یک جماعت برپا و از اطراف هم بیایند و دو خطبه خوانده شود که حمد و ثنای خدا و رسول صلی الله علیه و آله و مناجات با خدا و نصایح عمومی و دستورات لازمه مطابق مقتضیات گفته شود و در قرآن هم سوره ای به نام جمعه نازل شده و شب و روز جمعه ممتاز و برای عبادت اختصاص دارد و بر این اجتماع مصالح دنیوی و اخروی همه نوع مترتب و شکوه اسلام و مسلمین و نمایش فرمانبرداری و یک رائی و یگانگی آنها بوده بلکه بازار عمومی و توسعه اقتصادی بعد از نماز ملحوظ شده ، متاسفانه در شیعه در زمان غیبت کمتر اهمیت داده شده تا در این زمان ها که حتی نام آن هم در میان نیست و همه از این فیض محروم مانده اند (۱) ولی فقرا بحمد الله شب و روز جمعه را برای عبادت و زیارت و خدمت قرار داده تا بعد ازظهر کار دنیوی نمی نمایند و شب های جمعه را هم اجتماع داشته و دارند و رضای فقیر هم در این ست که این شیوه پسندیده را تا بتوانند ترک ننمایند و تا بتوانند در انجمن های فقری شب های جمعه حاضر شوند و البته شب دوشنبه هم از سایر شب ها امتیازی دارد و اگر بشود آن شب هم اجتماع فقری باشد بهتر ست اگر چه اجتماع دینی همیشه مطلوب و درصورتی که مانع کار و شغل آنها نباشد که اسباب زحمت شود خوب ست و خود اجتماع مومنین به وجهه ایمانی هیجان محبت و برکت و عزت آورد و باید اجتماع فقری برای عبادت باشد و به یاد خدا و توجه قلبی مشغول باشند و اگر ماذونی بود نماز جماعت خوانده شود و مصافحه در جمعه فضیلتش افزون میشود و خواندن کتب عرفا که مطالب دیانت و معارف حقه تذکر و پند و اندرز داده شود مفید و بر دانایی و بینایی می افزاید و ضمنا در دیدار یکدیگر از حال هم آگاه و حاجات مومنین برآورده می شود و اندازه نشستن و توقف برحسب موقع و محل و حال فقرا متفاوت می شود و البته اگر خواستند و توانستند تا صبح با هم باشند یا تا صبح بیدار هم باشند و زحمت بر کسی نبود پسندیده ترست و حضور غیر برادران در مجالس عمومی فقر مانعی ندارد اگرچه آنها غیر صورت نبینند و بهره ای جز دیدن چشم و شنیدن گوش غالبا نبرند و مصافحه فقری با غیر سلسله روا نیست .
<< Home