۴۲- نماز
نماز پایه دین ست نشانه بزرگ اسلامیت ست ، و روی آوردن بنده است به سوی خدا که مایه تمام عبادات ست ، پس اگر پذیرفته شد ماسوای آن پذیرفته ، و اگر رد شد مردود می شوند اولین حکم اسلامی ست و البته به جماعت پسندیده تر ست که اجتماع مومنین از عبادات محسوب و برکت و رحمت ست باید تنبلی نکرد و نماز صبح و مغرب را که نزدیک تر به صورت نماز وسطی ست مخصوصا تا بشود در اول وقت بجا آورد و کوشید که حال مطابق باشد با گفتار و دل را با دلدار داشت او را حاضر دانسته به اذان و اقامه خود را آماده کارزار با نفس کرده به تکبیره الاحرام پشت پا بر ماسوی زده درجات سیر را مطابق گفتار پیموده که به حضور رسیده سلام دهد و البته باید بداند که چه میگوید و با که میگوید و چه میخواهد و اگر دارای آن حال نگردید و توفیق نیافت خود را قاصر و مقصر دیده نفس را سرزنش نماید و حال راهروان را در نظر آورد که به تازیانه شوق نفس را به راه اندازد و اشارات در کتب عرفا مخصوصا در کتب مرحوم سلطانعلیشاه شهید قدس سره مبسوط ست و در نوافل موافق امر با تدبر بکوشد و در نیت جز مولی را نخواهد و باید از دقت و کنجکاوی در احکام نماز اشارات و دستورات عمومی که استنباط می شود دریافت و رفتار کرد .
مانند پسندیدگی نظافت و بدی کسالت و نیکی اجتماع و جماعت و پسندیدگی تعطیل جمعه تا بعد از ظهر و اثر نطق و خطابه و مراقبت عفت و جمعیت خیال و توجه و رعایت خانه داری که : « مسجد المرئه بیتها » و مساوات و برادری و اطاعت بزرگان و یگانگی و جلوگیری از خود و دیگران در ستمگری و حفظ الصحه ( بهداشت ) و لباس و ظرف نساختن از طلا و نقره که برای مبادله در معامله مورد احتیاج عموم ست و مقید نبودن مردان به زینت با تقید به نظافت و ملاحظه همنشینان و اذیت نشدن آنان ولو از بوی بد انسان و آسایش از زحمت کار دنیا به توجه به خدا و پسند بودن بیداری سحر و خواستن برای مومنین آنچه که برای خود می خواهد که « اهدنا » به لفظ مفید جمع ست و دستور جشن دیانتی گرفتن از نماز عیدین و جمعه و روا نبودن سعایت مومن نزد خدا و بزرگان بلکه لزوم شفاعت آنها از نماز اموات و توجه به خدا در هر تغییر و انقلاب از نماز آیات و رعایت اقتصاد و میانه روی اگر چه در آب باشد و نترسیدن با رعایت احتیاط در نماز خوف و غیر اینها که مسلم باهوش با تدبر در می یابد بلکه مومن در هر امری باید تدبر کند که آنچه پسند دوست باشد دریابد و چنان کند .
<< Home